Hani gün be gün tekrar eden alışkanlıklarımız vardır. Yemek yemek gibi. Uyumak gibi. İşe gitmek sonra da eve dönmek gibi. Uyanıp yüzümüzü yıkamak, günün sonunda ve tabii günün yorgunluğuyla koltuğumuza uzanıp sızmak gibi. Su içmek ve de nefes almak gibi! Alışkanlıktan çıkıp hayatımızda yer edinmişlerdir hani, bir bir. Gün be gün ve yıllar yılı...

O kadar alışmışızdır ki onsuz yapamayız; yemek yiyemeyeceğimiz, uyumadan edemeyeceğimiz ve susuz kalamayacağımız gibi ne dolmuşsuz evimize dönebiliriz ne de işimize gidebilir. Ne de nefessiz kalabiliriz. Ama, ama bu sabah öyle bir güne uyandım sanki... Bedenimi zorlayan, zihnimi, kalbimi. Elimi kolumu bağlayan...

Ve gözlerimin dolduğu, boğazımın düğümlendiği bu sabaha ve şu ana eşlik eden bir şarkı ile baş başa kalıyorum ansızın.

Eksik Bir Şey

Eksik bir şey mi var hayatımda
Gözlerim neden sık sık dalıyor
Eksik bir şey mi var hayatımda
Gökyüzü bazen ciğerime doluyor

Öyle bir şey ki bu, kolay anlatamam
Atsan atılmaz, satsan satamam
Eksik bir şey mi var, anlayamam
Bak çayım sigaram, her şeyim tamam

Kalksam duraktan dolmuş gibi
Arka koltukta unutulmuş gibi
Terliklerimle, gelsem sana
Sonunda aşkı bulmuş gibi

Ezginin Günlüğü