Bir sokak vardı, içinde dans edilen; bir sirtaki bir tango. Bir sokak vardı, şövalede resimler, çizimler ve kolaj çalışmalarının sergilendiği. Kiminin yerde santurunun tınıları yükselirken kiminin ateşi, üç topu yükseklerde şekil buluyordu. Bir sokak daha vardı sahnede nice grupların, sanatçıların yer aldığı konserlerle şenlenen. Kimi sokaklarda da yorgunluktan bitkin düşen, oturmuş soluklanan, karnını doyuran, başını ilk yasladığı yerde gözlerini kapatan gönüllüler vardı.

Geçtiğimiz yıllara nazaran daha dar alanda ama daha dolu dolu bir şenliği daha geride bıraktık; hem içeriğiyle hem katılımcısıyla. Geride bırakılan sadece adıyla bir "sokakta şenlik" değildi elbet. Beraberinde bir çok tanışıklık yeni arkadaşlıklara, yeni dostluklara ve hatta yeni aşklara yelken açarken, kimisi için sahnede yer alan bir grubu ya da sanatçıyı ilk defa dinliyor/izliyor/tanıyor olmanın sevincini yaşamasıydı geride kalan. Kimisi de sokakta öylesine yürürken girdiği bu cümbüşün içinde, katılım gösterdiği bir atölyede edindiği deneyimin hayatının en güzel anı olarak değerlendirirken, kimilerinin de sadece olanı biteni izleyen ama anlam veremeyen meraklı gözlerden ibaret karelerde vardı geride kalan.

Aslında önemli olanın geride kalanların değil, ileriye yansıyanların önemli olduğunu düşünen bir de "ekip" vardı geride kalan; yıl-be-yıl ekip üyelerinin değiştiği, gittikçe büyüyen ve bu yansımanın hayatlarımıza nasıl etki edeceğinin hesabını yapan, buna gönül veren ve bunu önemseyen bir ekip. Öyle bir ekip ki üç yıldır yılmadan "Sokakta Sanat"ı desteklemek adına varını yoğunu ortaya koyan bir ekip.

İşte bu ekibi bir araya getiren Sokakta Şenlik'in perde arkasında bu şenliği var eden Hangar Sanat Derneği'ni de unutmamak gerek. Bu derneği var eden ekibi de. Hala taptaze gönüllerini de...